Anime i manga Naruto ^^

Annu-chan

taak ^___^ Mizuki przyszła pisarka ;D Trzymamy kciuki za karierę Grey_Light_Colorz_PDT_07

Mizuki

Jak kogoś to interesuje, to u mnie na blogu nowa notka Grey_Light_Colorz_PDT_04

zapraszam ^^

Annu-chan

No nareszcie ;D

Mizuki

U mnie kolejna nowa notka http:konoha-story.blog.onet.pl ^^ a tutaj notkę dam moze jutro Grey_Light_Colorz_PDT_07

Joyce

Musze poczytać^^

Mizuki

No to kolejna część fanficka ^^ Dedykuję ja Joyce (jak przeczytacie zrozumiecie, czemu ^^)
*________________________________________________________*
Podczas gdy Gaara wyruszał na poszukiwanie dziewczyny ta właśnie przeleciała nad bramą Konohy. Była w szoku. Właśnie zabiła swojego ojca, a teraz najnormalniej w świecie sobie lata… dodatkowo potrafi coś podnieść, miażdżyć, zbić lub cokolwiek innego, jeśli tylko zechce. To było jak niewidzialne ręce z jej głowy, którymi kierowała.
Kiedy w końcu znalazła się nad lasem, ujrzała jakąś rzekę, w której kapały się dziewczyny. Szybko wyładowała kawałeczek od nich, żeby jej nie zobaczyły i spojrzała w wodę. Wyglądała strasznie. Miała posklejane włosy, całą twarz we krwi. Z oczu kapały jej łzy. Objęła się kolanami i zaczęła trząść. Wtedy usłyszała śmiech tamtych dziewczyn. Wyjrzała za krzaków i zobaczyła je. Były takie ładne… ich długie włosy lśniły w słońcu. Zazdrościła im. Wyglądały na takie szczęśliwe. Chlapały się wodą i beztrosko śmiały.
- Księżniczko Yumi! To był doskonały pomysł, żeby się tu zatrzymać zanim pójdziemy do Konohy. – Zawołała jedna z nich w kierunku dziewczyny o długich czarnych włosach.
- A więc jedna z nich to księżniczka, która pewnie udaje się do Konopy w sprawach politycznych… - szepnęła i posmutniała jeszcze bardziej. – Zaraz… przecież księżniczki są bogate… z pewnością będzie ją stać na nowy strój.
Rozejrzała się i zobaczyła leżące na głazie ubrania.
Dziewczyna wyciągnęła delikatnie rękę i rozprostowała dłoń. Rzeczy uniosły się ku górze, kiedy zaś zginała i wyprostowywała palce, ubrania leciały w kierunku jej. W śród nich była czarna tuniko-sunienka i krwiście czerwone spodenki, oraz tego samego koloru wstążka. Resztę zostawiła na polanie.
Uniosła się w powietrze i poleciała w dół rzeki z jakiś kilometr, żeby być jak najdalej od dziewczyn. Tam znowu spojrzała w wodę. Zdjęła szybko podarte łachmany, jakie na sobie miała i wskoczyła w niebieską taflę. Tak dawno się myła. Najczęściej wychodziła na strych podczas deszczu, gdy ojciec spał pijany, stawała pod dziurą w dachu i pozwalała, żeby deszczówka zmywała z niej brud.
Teraz znajdując się w tej krystalicznie czystej wodzie próbowała z siebie zmyć cały brud, nie tylko fizyczny, ale także psychiczny.
* * *
Naruto szybko pobiegł do domu po potrzebne na misję rzeczy.
- Naruto coś się stało? Wyglądasz strasznie… - zapytała go blond-włosa dziewczyna, która przygotowywała posiłek w kuchni.
- Hej Mizuki. Byłem świadkiem czegoś strasznego, a nie mogę się nawet tym zająć tylko muszę lecieć na misję… ale ufam Gaarze…on to doprowadzi do końca… Mogę coś przekąsić przed misją?
- Obiad jeszcze nie gotowy, ale w lodówce masz kanapki. – Powiedziała i przytuliła go od tyłu. – Mój ty mały bracie…
Chłopakowi zrobiło się jakoś lepiej. Jego serce przestało bić tak szybo i prawie zapomniał to tej biednej dziewczynie. „Mizuki dzięki, za to, że jesteś” – pomyślał.
* * *
Czerwono-włosy chłopak przeskakiwał z drzewa na drzewo. Był już poza granicami Konohy.
- Musze cię uratować z tej ciemności serca – Szepnął i przypomniał sobie swoje życie zanim spotkał Uzumaki'ego. - Tak jak Naruto uratował mnie...
* * *
Minęła ponad godzina. Dziewczyna wymyła się już dokładnie i zdążyła wyschnąć na słońcu. Ubrała się w ubrania, które zabrała księżniczce lub jednej z jej służek. Włosy zostawiła rozpuszczone, ale przewiązała je wstążką robiąc specjalną, swoistego rodzaju kokardkę nad prawym okiem. Znowu spojrzała na lustro wodne. Zazwyczaj dziewczyna tak ubrana wyglądałaby słodko, jednak w niej było coś złowrogiego. Uśmiechnęła się.
- Nowa ja, nowe imię. Czas skończyć z Kaede. Od teraz będę się nazywać…nazywać… Joyce… tak Joyce! – Krzyknęła uradowana. Nagle usłyszała za sobą szelest. Odwróciła się szybko. Stało tam kilku shinobi, kręcących kunai’e na palcu.
- Mieliśmy tu z tobą małą pokazówę i wiesz, co… podoba nam się twoje ciało… albo się z nami zabawisz, albo pogadamy inaczej. Jeden z nich rzucił w jej stronę metalowym ostrzem, które ją jednak nie trafiło. Poczuła pulsujący ból w głowie.
- Masz szczęście, że nasz kolega nie trafił. No to jak będzie?
Wszyscy zaczęli iść w jej stronę, a ona trzymała się za głowę. Przed oczami przesuwały jej się wszystkie okropne sceny z jej życia. To jak traktował ją ojciec, to jak zabił jej matkę… zawsze samotna, poniewierana, brudna, bita… znowu ten ból. „Mam dosyć!” – Pomyślała. - „Chciałam zacząć nowe życie! Chciałam zrozumieć, co oznacza szczęście, o którym mówiła matka, oraz miłość…. Bo przecież jej mama kochała kogoś innego, ale jako członkini klanu musiała wyjść za członka klanu jej przeznaczonego(takie obowiązują nakazy w klanie Kyuutou). Chciała być z kimś ukochanym, a musiała żyć z tym potworem!”
Ból w jej głowie osiągnął swoje apogeum. Krzyknęła straszliwie, aż nagle poczuła, że już nie czuje żadnego cierpienia. Całkowita pustka… powoli do jej głowy zaczęła docierać jedna myśl… gdzieś z głębi jej umysłu… cichy szept: "Życie jest złe… Wszyscy krzywdzili twoją matkę. Zniszczyli jej miłość i ją. A teraz chcą zniszczyć Ciebie… Życie jest złe…”, „Kim jesteś” – zapytała w myślach dziewczyna. Usłyszała cichy śmiech. „No tak nic o sobie nie wiesz, a tym bardziej o mnie. Jesteś członkinią klanu Kyuutou, posiadającego specjalne zdolności związane z krwią. Byliście najsilniejszym klanem ze wszystkich… jednak zbyt silni... Waszą moc, a właściwie naszą trudno było opanować. Dlatego większość członków twojego klanu wygoniono z miasta. Zostali jedynie twoi rodzice: matka, która perfekcyjnie panowała nad zdolnościami i ojciec, którzy nie posiadał ich wcale… jednak ona umarła, a on w swojej nienawiści nic ci nie powiedział…” – szept ciągle trwał w jej głowie. Normalnie rozmowa zajęłaby dużo czasu, a ninja, którzy ją atakowali, już dawno by ją zabili, jednak to nie była normalna rozmowa. Myśli wysyłane były z prędkością światła, a specjalne zdolności pozwalały dziewczynie na odczytywanie ich jak normalne, choć w rzeczywistości działo to się bardzo szybko. „Cechą twojego klanu jest to, że posiadasz REIKON, którzy odpowiada zdolnościom telekinetycznym. Osoba aktywująca reikon, może podnieść siłą umysłu każdą rzecz, ciało, a nawet dzięki specjalnemu treningowi lub u osobnika z dobrze rozwiniętym reikonem, podnieść żywioł, formując jego kształt, np: kula z ognia.” „Ale czym jest Reikon?” – Zapytała Joyce. „To jestem ja. Jestem drugą duszą mieszkającą w twoim ciele. Te zdolności to moje zdolności. Zdolności twojego klanu to przekazywanie sobie zdolności reikonów. Dziedzicząc DNA dziedziczysz mnie. Członkowie klanu uczyli się zapanować nad nami, tak by wykorzystywać naszą moc według swoich zamiarów… jednak dla wielu okazało się to zbyt trudne. Zastanawiam się tylko, po co…? Joyce, bo tak chcesz się teraz nazywać. Wszyscy cię tak krzywdzili, może czas się im odwdzięczyć…?” „Co masz na myśli?” – Zapytała dziewczyna. „ Pozwól mi czasami na pełną kontrolę nad twoim ciałem… odziedziczyłaś po matce zdolności i doskonale potrafisz nade mną zapanować… tylko w chwili, gdy cierpisz ponad miarę, szczególnie psychicznie mogę się wydostać… pozwól mi, a już nikt Cię nie skrzywdzi…” Dziewczyna zamknęła oczy.
Mężczyźni, którzy biegli w jej kierunku widzieli, co się z nią działo. Wcześniej wydawała się po prostu nagą dziewczyną kąpiącą się w rzecze. Teraz stała nie ruchomo, a jej włosy powiewały delikatnie. Patrzyła w ziemię. Po chwili podniosła głowę. Miała zamknięte oczy. Kąciki jej ust podniosły się delikatnie w złośliwym uśmiechu. Otworzyła oczy. Biła z nich dziwna poświata… Byli na tyle blisko jej, że usłyszeli cichy szept:
- Dobrze… skończ z nimi…
* * *
Naruto wybiegł z mieszkania. Siostra machała mu z balkonu na pożegnanie. Biegnąc tyłem i również machając wpadł na kogoś. Odwrócił się:
- O Yuki i Annu.
- Cześć Naruto co się stało? – Zapytała pierwsza.
- Wyglądasz strasznie. – Powiedział obojętnie druga.
- Miałem ciężki dzień. Lecę na misję. Trzymajcie się.
Dziewczyny pomachały mu i poszły kierunku mieszkania Uzumakiego odwiedzić Mizuki. Miała być tam tez Spirit, Yukie, Sakue i wszystkie inne znajome. Szykowała się babska impreza.
* * *
Gaara wciąż przeskakiwał z drzewa na drzewo, kiedy zauważył kogoś na pobliskiej gałęzi. Zatrzymał się.
- Gaara… - powiedziała tamta osoba.
- Shino… wybacz, ale nie mam czasu.
- Tam gdzie zmierzasz polała się krew… robaki czują jej zapach - powiedział bez emocji chłopak i przeskakując gałęzi na gałąź zniknął.
- Oby nie było za późno… - szepnął czerwono-włosy.
*_____________________________________________________*
Dobra pewnie wszyscy są w szoku. Przyznam szczerze, że wcześniej nie miałam zamiaru uczynić Kaede jako Joyce. W ogólnie nie miałam dodawać nikogo z forum do opka, no, ale to w końcu formowy opek, a przyznajcie szczerze, fajnie jest czytać o sobie ^^ Na razie najwięcej o Joyce ( w końcu główna bohaterka), ale o innych tez coś będzie. Sorry, ze nie wymieniałam wszystkich na imprezie u Mizuki, ale nie chciało mi się myśleć Grey_Light_Colorz_PDT_07

Luzaera

Tez bym chciała umieć pisac opowiadania...ale kiepsko mi to idzie...

Yuki

Wiesz mi sie opko naprawde podobało. Zwłaszcza jak opisałaś hidtorie Joyce. Naprawde świetnie. Chciała zerwać z bólem i cierpieniem, ale tak łatwo nie mogła zapomnieć... Grey_Light_Colorz_PDT_13

No i posiada Reikon ^^ fajnie to wymyśliłaś. A my idziemy na babską impreze jeah xD ^^ wspaniale piszesz Mizuki ^^

Joyce

to jest piekne...... <zachwyt> Mizuki...ale naprawde nie musiałas zmieniać załego opka...po to by wcisnac moja postać.... Grey_Light_Colorz_PDT_13

Arigato....

Spirit

Mizuki! ślicznie^^ Jak ja lubię czytać wasze FF... sama piszę jeden, a po głowie łazi mi drugi, ale nie mogę się skupić Grey_Light_Colorz_PDT_17

Dzięki, za wzmiankę o mnie x3

Yuki

^__^ ale w końcu napisałaś Spirit i wyszedł ci śliczny ^^

Spirit

jest niedokończony xD nie miałam już siły nad nim myśleć T.T dziękuję ;*

Yukie

Mizuki masz talent ^^

Mizuki

A dziękuję, co do Joyce... w zasadzie nie musiałm zmieniac całej historii po prostu dodałam watek ze zmianą imienia, a ze główną bohaterkę ratuje w końcu Gaara, to pomyślałam, ze zrobię Ci taki bonus ^^
Ps: U mnie na blogu nowa notka ^^

Mizuki

Boże kiedy ja tu byłam O.o
A na mojego posta dalej nikt nie odpowiedział... Grey_Light_Colorz_PDT_26